BATI TRAKYA SORUNUNUN TÜRKİYE VE YUNANİSTAN’IN HÜKÜMET POLİTİKALARI ÇERÇEVESİNDE İNCELENMESİ

Yunanistan ile Türkiye arasındaki tarihsel süreç, iki devletin karşılıklı savları, milliyetçi tutumları ve politik bakış açıları Batı Trakya Müslüman Türkleri azınlık politikalarının şekillenmesine sebep olmuştur. Yunanistan, milliyetçilik akımının da etkisi ile Osmanlı Devleti’ne karşı mücadeleye girmiş ve bağımsız bir devlet olmuştur. Batı Trakya Türk Müslüman azınlığı, Lozan Barış Antlaşması ile Türkiye’nin sınırları haricinde kalan tek Türk topluluğudur. 1920’li yıllarda bölgede demografik yönden başat bir çoğunluğun ve toprağın yüzde 84’ü gibi önemli bir paya sahip olan Türk Müslüman azınlığı, şimdilerde toprak birleştirmeleri, kamulaştırmalar, Yunan çiftçilerin azınlık gayrimenkullerini satın almaya teşvik edilmesi neticesi, topraklarını kaybetmiş ve baskı politikaları ile göçe zorlanmıştır. Batı Trakya’daki Türk Müslüman azınlığın sahip olduğu toprak payı yüzde 20’lere kadar düşmüştür. Nüfus ise 150 binlerde kalmıştır. Batı Trakya Müslüman Türklerin yaşamış oldukları problemler üzerinde Türk ve Yunan hükümetlerinin yaklaşımları etkilidir. Kimi dönem konjonktüre bağlı olarak azınlıkların haklarında iyileşmeler yaşandığı kimi dönem ise baskı uygulandığı görülmektedir. Azınlık haklarında ve özgürlükler üzerinde evrensel bir yaklaşımın olmadığı ancak azın hakları konusunda hükümetler nezdinde farklı bakış açıları ve uygulamaların olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

The historical process between Greece and Turkey, the mutual arguments of the two states, their nationalist attitudes and political perspectives have led to the shaping of the minority policies of the Western Thrace Muslim Turks. With the influence of the nationalist movement, Greece entered the struggle against the Ottoman Empire and became an independent state. The Turkish Muslim minority of Western Thrace is the only Turkish community outside the borders of Turkey with the Lausanne Peace Treaty. The Turkish Muslim minority, which had a demographically dominant majority in the region in the 1920s and had an important share of 84 percent of the land, has now lost their lands because of land consolidations, expropriations, and Greek farmers' encouragement to purchase minority real estates, and has been forced to migrate with repression policies. The share of land owned by the Turkish Muslim minority in Western Thrace has decreased to 20 percent. The population remained at 150 thousand. The approaches of the Turkish and Greek governments are effective on the problems experienced by the Western Thrace Muslim Turks. In some periods, depending on the conjuncture, it is seen that the rights of minorities are improved, and in other periods, pressure is applied. It has been concluded that there is no universal approach on minority rights and freedoms, but there are different perspectives and practices by governments on minority rights.