andemi sürecinde esnek çalışma modelinin çalışan iş doyumuna ve çalışan performansına etkisi

2020 yılının başlarında Coronavirüs Covid-19 pandemisi tüm dünyada hızla yayılırken, insanlık henüz bu tip bir küresel salgın tehdidine karşı ne yazık ki hazırlıklı değildi. Başta sağlık ve eğitim sektörü olmak üzere, kamuda ve özel sektörde salgının hem yayılmasını önlemek hem de olumsuz etkilerini azaltmak için bir dizi önlemler alınmıştır. Bu önlemlerin en başında esnek çalışma modelinin uygulanması yer almaktadır. Esnek çalışma modelinin çalışan iş doyumuna ve çalışan performansı üzerine ne tür etkilerinin olduğunu saptamak amacıyla bu çalışma gerçekleştirilmiştir. Çalışma evreni Türkiye‘deki üniversitelerde görev yapan akademisyenler olarak belirlenmiştir. Veri toplama tekniği olarak online anket yönteminden yararlanılmış ve 521 kişiye ulaşılmıştır. Elde edilen veriler SPSS programına aktarılarak, güvenilirlik analizi, tanımlayıcı analizler, yüzde ve frekans analizleri, korelasyon ve regresyon analizi yapılmıştır. Analiz sonuçlarına göre, pandemi sürecinde esnek çalıma modeli ve iş doyumu arasında orta düzeyde pozitif (r = 0,481 0,30< r <0,64) ve anlamlı (p<0,05) bir ilişki bulunmuştur. Pandemi sürecinde esnek çalıma modeli ve çalışan performansı arasında orta düzeyde pozitif (r = 0,324 0,30< r <0,64) ve anlamlı (p<0,05) bir ilişki bulunmuştur. Pandemi sürecinde üniversiteler de esnek çalışma modeli uygulandıkça, akademisyenlerin iş doyum düzeylerinin ve performanslarının arttığı görülmektedir. Esnek çalışma modelinin, iş doyumu ve çalışan performansı üzerine pozitif yönlü anlamlı bir etkisi olduğu tespit edilmiştir. Türkiye‘deki üniversitelerde görev yapan akademisyenlerin esnek çalışma modeli ile çalışan performansı arasındaki ilişkide iş doyumunun kısmi düzeyde aracılık rolünün olduğu saptanmıştır.

While the Coronavirus Covid-19 pandemic was spreading rapidly all over the world at the beginning of 2020, Unfortunately humanity was not yet buckled up for this type of global epidemic threat. Precautions were taken to prevent both the spread of the epidemic and also to reduce its negative effects, especially in the health and education sector, in the public and private sectors. The foremost of these precautions is the implementation of the flexible working model. This study was carried out in order to determine what kind of effects the flexible working model has on Employee job satisfaction and employee performance. Target population of the study was determined as academicians working at universities in Turkey. As a data collection technique, the online survey method was used and 521 people were reached. After the obtained data were transferred to the SPSS program and reliability analysis, descriptive analysis, percentage and frequency analysis, correlation and regression analysis were performed. According to the results of the analysis, a moderately positive (r = 0,481 0,30< r <0,64) and significant (p<0,05) relationship was found between the flexible working model and job satisfaction during the pandemic process. A moderately positive (r = 0.324 0,30< r <0,64) and significant (p<0,05) relationship was found between the flexible working model and employee performance during the pandemic process. As the flexible working model is applied in universities during the pandemic process, it is seen that the job satisfaction levels and performances of academicians have increase. It was determined that the flexible working model has a positive and significant effect on job satisfaction and employee performance. A partial mediating role of job satısfactıon is detected within the relationship between the flexıble workıng model in academicians working at universities in Turkey and employee performance .